11 okt: Hoeseltse barmadam liep vier maal de Dodentocht
Mijn laatste etappe maandag ging van Hoeselt naar Hasselt en die bleek korter dan ik had verwacht. Ik zou veel te vroeg bij mijn gastvrouw Monique Sevens in Hasselt arriveren. Onderweg zag ik een mooi terras langs een rustige weg waar ik nog wat verslagen kon bijwerken.
Zoals gewoonlijk geraakte ik aan de praat met de bardame Waldina. Toen ze hoorde dat ik lange fiets- of wandeltochten ondernam voor verschillende goede doelen, raadde ze me aan de Dodentocht eens mee te doen. Dat is een vruchtbare sponsorgelegenheid en het goede doel vormt een extra motivatie om vol te houden. Zelf liep Waldina de tocht in totaal vier keer uit in ong. 20 uur. Na haar eerste was ze 14 dagen stijf, de volgende edities niet meer.
Net die lange recuperatieperiode was de reden waarom ik mij nooit heb laten overhalen om die uitdaging aan te gaan, zelfs niet op aandringen van vroegere atletiekkameraden. Barvrouw Waldina is een straffe madame!
Bovendien beloofde ze een gift te zullen overmaken aan de Brailleliga vzw of Ligue Braille asbl voor de brailleleesregel, waarvoor alvast mijn dank!
Ondertussen leerde ik van andere gasten in café Siebelken dat een 'siebel' een landingsplaats voor parachutisten is. Zo leer je altijd maar bij.