10 aug: Thomas et Nicolas: van de hittehel naar het hemels paradijs.
Of: 'Bienvenu chez les Ch'tis'.
Mijn Facebook post van gisteren: Na mijn afwijzing bij Camping les Avallees kwam ik bij Thomas en Nicolas terecht. Zij gingen net Loki, een superschattige bordercollie met scheve oortjes, laten zwemmen in het riviertje dat door de tuin van Thomas' ouders stroomt. De tuin waar ik net op dat moment op de deur(en) van de woning stond te kloppen.
Zij reageerden heel enthousiast op mijn vraag om te mogen overnachten in hun tuin. Thomas en Ņikolas wonen in een aanpalend huis uit 1367 dat van Thomas' oom was geweest, iets hogerop de heuvel. Die arme man overleed twee jaar geleden aan kanker, zonder nazaten.
Ik moet er verfomfaaid uitgezien hebben, want ik móest in de koele woning gaan zitten -- iets wat ik Covidsgewijs niet graag doe -- en ik kreeg prompt een frisse literfles Perrier voor mijn neus gezet.
Daarna werd erop aangedrongen dat ik met deze verzengende hitte een verfrissende douche zou nemen. Nicolas had al een handdoek klaar gehangen.
Ik wilde eerst mijn tent gaan opstellen omdat ik daardoor terug zou gaan zweten, maar dat was buiten Thomas gerekend. Hij overhaalde me met enkele 'sterke' argumenten (tent niet ontmantelen de volgende ochtend en misschien opnieuw onweer 's nachts) om te overnachten in hun logeerkamer.
En zo geschiedde. Na de douche hing ik mijn uitgespoeld zweethemdje in de tuin te drogen en daarna viel ik op het bed in een lange 'powernap' van een tweetal uren.
's Avonds wachtte de apero gevolgd door een salade met gerookte zalm, gekookte eitjes, vinaigrette en zelfgemaakte mayo met kruiden. Ik was de koningin te rijk!
Nadat de ouders van Thomas 's avonds waren teruggekeerd van een reisje naar Normandië, gingen we daar goeiendag zeggen.
Ik maakte er ook kennis met 4 katten, waaronder een zeldzame eigenzinnige Bengaalse kat, en 'Germaine', een gans die na wateroverlast via het riviertje was aangespoeld in de tuin en besliste daar de rest van haar dagen te slijten. Ze had een rivierfobie opgelopen en prefereerde voortaan te baden in een schelpvorming kinderbadje en rond te scharrelen in de tuin. In ruil bewaakt zij het huis. En al die dieren, vrij en blij, komen wonderwel overeen.
Wat dat huis betreft: dat had 's middags toen ik er op alle deuren had staan kloppen al mijn aandacht al getrokken. Ik dacht dat het een gerestaureerd oud elektriciteitsgebouw of zo was, maar Thomas vertelde dat zijn oom het had gebouwd om er een ciderstokerij te beginnen. Uiteindelijk stak de overheid daar een stokje voor omdat het gebouw te dicht bij de Belgische grens stond... Dus dan kreeg het een herbestemming als woonhuis.
Thomas en Nicolas wonen in een doodlopend straatje en zijn maar al te blij dat er eens iemand komt binnenvallen. Ze bleken daarom ook erg geïnteresseerd in het 'Welcome to my garden' platform en overwegen hun tuin toe te voegen.
Thomas' voorspelling is uitgekomen: het onweerde die nacht en er kwam 2cm hemelvocht naar beneden vallen, maar tijdens mijn comateuze slaap in een hemels bed heb ik daarvan absoluut niets gemerkt.
De volgende ochtend moest ik natuurlijk mee ontbijten met vers gehaalde croissants en koeken van bij het lokale bakkertje. Het is al enige weken geleden dat ik nog eens koffie had gedronken bij mijn ontbijt. Wat meer luxe went snel....
Toen ik gepakt en gezakt vertrekkensklaar stond, werd er nog een pakje Maasdammer in mijn rugzak geschoven, voor het geval de kruidenier in Solre-sur-Sambre zou gesloten zijn. Ik begon het echt gênant te vinden, maar Thomas zei dat hij apprecieert wat ik doe en graag wil helpen. De avond voordien hadden zij dit al laten blijken d.m.v. een genereuze gift, die tijdens het bezoek aan de ouders nog eens herhaald werd.
Merci mille fois, Thomas, Nicolas et la famille!
Ik hoop jullie ooit als wederdienst in Antwerpen te mogen ontvangen.
---
Donderdagavond hebben Thomas en Ņikolas opnieuw vier trekkers uit het Antwerpse opgevangen die geweigerd werden bij Camping les Avallees. Zij worden zowaar de beschermheiligen van de verstoten wandelaars in Villers-Sire-Nicole.
Respect voor hun gulle gastvrijheid!