Naar Noordkaap 2018: Trondheim-Bodø

Via Vanvikan Fjells - Steinkjer - Namdalseid - Myrvika - Kolvereid - Vennesund - Åndalsvågen - Sandnessjøen - Nesna - Haugland - Agskardet - Furoy - Inndyr.

Alle foto's in één oogopslag

Zondag 1 juli

Trondheim - Vanvikan met de boot en 40km noordwaarts gefietst 

Het was een schitterende dag met een strakblauwe lucht in Trondheim. Tegen 13 uur ging ik naar de veerbootterminal om de catamarandienst naar Vanvikan te nemen. Terwijl ik daar stond te wachten, kwam Tilly aan, ook met een zwaar bepakte fiets. Ze is Nederlandse en begon half april in Groningen om via de zware Noordzeeroute naar het noorden te gaan. Ze had al maar liefst 4000 kilometer gefietst toen we elkaar ontmoetten, en ze ging ook nog naar de Noordkaap.

Hoewel het de eerste keer was dat we elkaar zagen, klikte het meteen en we besluiten bij elkaar te blijven en via de licht heuvelachtige kustweg van Vanvikan naar Lekskvik te fietsen, en dan links omhoog via twee zware 6% beklimmingen over 4 in 3,5 km respectievelijk naar de fjells, vrij grote meren in de diepe bossen. Na deze twee lange beklimmingen begonnen de kilometers te wegen en hadden we nog 20 te gaan naar de dichtstbijzijnde camping in Mosvik. Tilly heeft een zeer bekwame neus voor het vinden van leuke kampeerplekken en vond ze op het overdekte terras van een schietvereniging. We hoeven onze tenten niet op te zetten, daar hadden we twee tafels, stoelen en achter op het perceel was zelfs een primitief toilet.

We hebben eerst een maaltijd gekookt en toen we rond 22 uur onze bedden wilden installeren, hoorden we vlakbij een heel hard schot. Sommige mensen waren daar nog aan het jagen! Dit gaf ons een heel ongemakkelijk gevoel, dus besloten we het af te wachten, maar onze fietsen weer in te pakken zodat we konden vertrekken voor het geval de schietpartij door zou gaan. Er klonken nog twee schoten en toen hoorden we een auto de grindweg afrijden. Daarna keerde de stilte terug en was alleen het gerinkel van koeienbellen en blatende schapen te horen. Dus installeerden we onze bedden en genoten we van een heerlijke nachtrust in de open lucht.

#cyclingtonorthcape #womencycling #reachoutforbubaque #campingwild

Maandag 2 juli

Van bivaklocatie naar Steinkjer: 70 km - 926 hoogtemeteres

Maandagochtend waren we al vroeg op pad voor een rit van zo'n 70 km naar Guldbergaunet camping in Steinkjer, waar we een Nederlands stel zouden ontmoeten dat ik in Putgarden, Duitsland had ontmoet. We hadden op het eerste deel van ons traject te maken met een aantal zeer steile heuvels, dus tegen de tijd dat we in Mosvik aankwamen, waren we behoorlijk moe. We kochten eten bij de plaatselijke supermarkt, maakten een lichte lunch klaar en gingen toen naar de enige plek die open was om koffie te drinken en uit te rusten.

Het tweede deel van de route leverde ons een paar langere beklimmingen op, dus tegen de tijd dat we Steinkjer bereikten, hadden we +900 hoogtemeters verteerd.

#cyclingtonorthcape #womencycling #ontheroad #reachoutforbubaque Guldbergaunet Sommerhotell og Camping

 

Namdal meer

 

Dinsdag 3 juli

Steinkjer - Namdalseid: 49km - 529 hoogtemeters

Geen spectaculaire landschappen vandaag. Meestal fietsten we langs een weg met veel verkeer, en zelfs 4 km langs de E6. De hele dag bewolking en de hoogste temperatuur was 14°. Gelukkig hebben we geen regen gehad. Tegenwind gedurende de hele rit. Overnachting in Holmset Camping.

Filmpje van de rit

#cyclingtonorthcape #reachoutforbubaque #womencycling #ontheroad @ Holmset Camping

 

Woensdag 4 juli

Namdalseid - Myrvika: 54km - 926 hoogtemeters

 Woensdag was een bewolkte dag en we hadden wat motregen in de vroege ochtenduren, waardoor onze tenten nat werden. Rond 9u30 zagen we op Facebook dat Els en Biko op minder dan 12km afstand zaten en dus hebben we haar op straat opgewacht. Het was een heel blij weerzien. De luxe van de camper kwam ook goed van pas om wat van ons eten op te bergen en de zwaarste materialen te vervoeren die we onderweg niet nodig hadden.

Rond het middaguur vertrokken we richting Lund, waar we de volgende dag de veerboot moesten nemen. Het was nauwelijks 14°C, een kille wind blies uit het noorden recht in ons gezicht. De eerste helft van het traject was het landschap nogal eentonig: de rivier links van ons tussen bergen en bossen. ‘s middags klaarde de lucht klaarde op en zijn we rond en over een paar fjorden gereden waardoor de rit veel spectaculairder werd.

Els reed met de camper voor ons en had een mooie parkeerplaats gevonden aan de rand van een meer. Daar mochten we eigenlijk niet overnachten, maar aangezien de volgende camping 28 km verder was -- veel te ver na een fietsdag met veel lange en steile hellingen -- besloten we het risico te nemen om daar te overnachten. Els parkeerde de camper zo goed mogelijk uit het zicht en we hebben er alle drie -- vier inclusief Biko, die het meest comfortabele bed had – heerlijk in geslapen.

Helaas was het nog te koud om buiten te zitten. Het mobiele datanetwerk was te zwak, het updaten van sociale media was ook niet mogelijk. 

Fjorden

 

Donderdag 5 juli

Myrvika – Kolvereid: 49km – 770 hoogtemeters

 We werden rond 7u30 wakker toen een werkman de prullenbakken kwam leegmaken en het toiletpapier in het toilet vernieuwen – er was namelijk ook een toilet op onze parkeerplaats. Hij begroette ons en vertelde tot onze vreugde dat de temperatuur in de loop van de dag tot 25°C zou oplopen. De dag begon ook met een strakblauwe lucht. We aten ons ontbijt op een idyllisch plekje op de oever van de fjord en rond 10u vertrokken we naar Lund, zo'n 30 km verder, om de veerboot te nemen.  

Het traject was weer redelijk zwaar met diverse steile hellingen. Op een gewone stadsfiets waren dat echte kuitenbijters.... Rond 13u kwamen we aan bij de veerboot en ongeveer een uur later waren we aan het varen, helaas maar voor een half uur. Na Hofles werden de hellingen milder en we hadden zelfs het geluk om ongeveer 2 km vlak langs de oever van een fjord te kunnen fietsen. Maar toen begonnen de vliegen onze zilte, bezwete lichamen aan te vallen... Gelukkig konden ze niet aan mijn gezicht dankzij mijn beschermende hoofdklamboe.

We stopten in Kolvereid om eten te kopen en om sociale media bij te werken via openbare wifi. Om 20u waren we daarmee klaar en hebben we  nog een paar kilometer verder gefietst om een geschikte slaapplek te zoeken. Ondertussen nam de wind toe en daalde de temperatuur, waardoor we extra kleren moesten aantrekken om geen kou te vatten.   

 

5 juli_ontbijtplekje

 

Vrijdag 6 juli

Kolvereid – Vennesund: 71km – 732 hoogtemeters

 Donderdagavond parkeerden we de camper op een grindwegje bij een schuurtje en een weiland. We gingen redelijk vroeg slapen. De volgende ochtend werden we letterlijk opgegeten door talloze kwaadaardige muggen. Tilly en ik vertrokken zonder ontbijt en nadat Els de camper had opgeruimd volgde ze ons. Onderweg zag ze een paar meter voor haar een eland met haar kalf de weg oversteken. Na ongeveer 15 km vonden we een mooi plekje waar we koffie konden drinken en ontbijten in de camper.

De lucht bleef de hele dag bewolkt en af en toe miezerde het. De rest van het traject ging, zoals altijd, constant op en neer. Door het vele schakelen was mijn derailleur ontregeld. Zaterdag zou ik ermee naar een cykkelhus gaan in Brønnøysund.

Van Holm naar Vennesund moesten we een veerboot nemen. Aangezien er ‘s nachts en de volgende ochtend regen werd verwacht, besloten we om op camping Vennesund te blijven. 

6 juli_mooi plekje

 

Zaterdag 7 juli

Vennesund - Åndalsvågen: 77km - 732 hoogtemeters

 Vrijdagavond kreeg mijn fietsmaatje Tilly Calloz het zeer droevige nieuws dat haar moeder van 93 gevallen was en in zeer slechte toestand verkeerde. De volgende ochtend stierf de arme vrouw. Het nieuws kwam als een zware klap voor Tilly, maar ze realiseerde zich dat haar moeder, een sterke en nog steeds onafhankelijke vrouw, op deze manier beter af was omdat ze anders veel zou hebben geleden en nooit volledig zou hebben kunnen revalideren. Zaterdagochtend bleef Tilly op de camping om met haar familie te bellen en te beslissen of ze haar fietsexpeditie zou voortzetten of niet.

Omdat mijn fietsversnellingen niet meer naar behoren functioneerden, moest ik zaterdagochtend vroeg vertrekken om voor sluitingstijd bij de eerste fietsenwinkel te geraken in Brønnøysund, zo'n 50 km verder. De rit was vrij gemakkelijk, geen steile hellingen en meestal een comfortabele rugwind. Rond 14u kwam ik in Brønnøysund aan, maar helaas was het cykkelhus tot maandag gesloten. Een fietsenmaker in een Sport 1-winkel was open, maar hun monteur was afwezig en ze hadden niet de nodige reserveonderdelen om mijn versnellingen te repareren. Ze adviseerden me om door te rijden naar Sandnessjøen, de volgende stad met een reparatiewerkplaats ongeveer 80 km verder, en stelden me gerust dat de route vrij gemakkelijk was en dat mijn versnellingen die afstand nog wel aankonden.

Els en ik besloten om nog een paar kilometer door te rijden tot aan de veerpont Horn - Åndalsvågen en op zoek te gaan naar een gratis kampeerplek langs de weg voorbij Åndalsvågen.

Meteen nadat ik de veerboot in Åndalsvågen verliet en aan een korte maar steile klim uit de kleine haven begon, zag ik een enorme vogel van een rots aan de kust opvliegen. Hij vloog een paar meter voor me uit en zijn spanwijdte leek zo breed als de straat. Hoogst waarschijnlijk was het een zeearend was, de grootste vogel ter wereld. Omdat ik aan het klimmen was, was het jammer genoeg niet mogelijk om te stoppen en een foto te maken. De gigantische vogel was sowieso veel sneller...

Wat betreft het zoeken naar een slaapplek hadden we veel geluk: we vonden een mooie camperplaats langs de kust in de buurt van Tjøttaen genoten van een schitterende zonsondergang bij een  doorwaadbaar meertje. Wat een prachtig land! 

7 juli_zonsondergang

 

Zondag 8 juli

Tjøtta - Sandnessjøen: 60km - 456 hoogtemeters

Vanuit de haven van Tjøtta moest ik nog 40 km rijden tot Sandnessjøen, langs fjorden en weilanden en aan mijn linkerkant het indrukwekkende Seven Sisters gebergte. Op een vlakte aan een fjord zag ik nog een eland met 3 kalveren, maar die waren te ver weg voor een foto. Els wachtte op me bij het Petter Dass-monument en de kerk. Petter Das (17e eeuw) was een dichter en kapelaan die een einde maakte aan de extreme armoede in Noord-Noorwegen.

Op het laatste stuk naar een camping 14 km voor Sandnessjøen begon het te regenen en veranderde het landschap in een variatie van 50 grijstinten. Op die camping was geen wifi en daarom reden we door naar Sandnessjøen en overnachtten op de camperplaats aan de haven.

 

Maandag 9 juli

Sandnessjøen - Nesna: 50km - 354 hoogtemeters

De technicus van Sports1 in Sandnessjøen had niet het reserveonderdeel dat ik nodig had, maar hij slaagde erin mijn versnellingen tijdelijk te repareren. Ik was erg blij, want vanaf morgen wordt het traject weer veel zwaarder met een paar steile en lange beklimmingen. De monteur belde zijn collega in Bodø, zo'n 350 km van Sandnessjøen, en hij zal de defecte versnellingshendel vervangen. Dat betekent dat ik moet proberen er uiterlijk vrijdagavond te zijn.

Na een paar koude dagen kon ik door de temperatuur van maandag weer een korte broek dragen. De rit begon met de indrukwekkende Sandnessjøen-brug, waarna de weg de smaller wordende fjord volgde en de bergen in draaide.
Bij Levang moesten we ongeveer een uur wachten op de volgende veerboot naar Nesna.

 

9 juli_7 sisters gebergte

Dinsdag 10 juli

Nesna - Haugland: 78km - 1042 hoogtemeters

De rit van dinsdag van Nesna naar Haugland was een lange rit van 78 km. Het was adembenemend, niet alleen het landschap maar ook de zeer snelle afdaling -- na een zware en trage beklimming -- en de rit door een lange, vrij donkere, vochtige tunnel. Vlak voor Haugland stopten we bij een panoramisch uitzichtpunt om nog wat foto's te maken. Aan de Noorse kust blijken de uitzichten overal even indrukwekkend te zijn.

Omdat het voetbalteam van de Belgische Rode Duivels 's avonds de halve finale zou spelen tegen Frankrijk, wilden we op een camping overnachten om de wedstrijd te kunnen zien. We kwamen rond 19:30 aan op de camping en vonden bij de ingang een bord 'GESLOTEN - STENGT'. We begrepen niet hoe dit midden in het toeristische hoogseizoen mogelijk was.

De volgende camping in Kilboghamn was 16 km en diverse steile klimmetjes verder. Te ver voor mijn vermoeide benen. Daarom gingen we de camping toch maar binnen om te vragen of we daar niet konden overnachten zonder gebruik te maken van de faciliteiten, hoewel ik na drie nachten wild kamperen en me enkel met koud water gewassen had, toch naar een warme douche verlangde. We ontmoetten de totaal neerslachtige campingeigenaar, die ons vertelde dat hij 's middags zijn camping moest sluiten met een gerechtelijk bevel. Zo'n 1,5 jaar geleden had hij een contract gesloten met een bedrijf dat zeer recent was overgenomen door een bedrijf uit het Oostblok, en ze wilden hem er meteen uit hebben. Een vreemd verhaal, maar de arme man was totaal ontmoedigd.

Omdat het al zo laat was, hebben we besloten om geen camperplaats te zoeken, maar te parkeren op de parkeerplaats van de school boven het dorp, direct aan de voet van de bergketen. Een verstandige beslissing, want we waren getuige van een prachtige zonsondergang en rond middernacht liepen drie elanden over het schoolvoetbalveld waar Els de camper had geparkeerd.

 

Woensdag 11 juli

Haugland - Åsgardet (Furøy na overtocht per veerboot): 43km - 700 hoogtemeters

Het hoogtepunt van de vrij korte (43 km) rit van vandaag was het feit dat we tijdens de eerste van de twee ferryovertochten van Kilboghamn naar Jektvik de poolcirkel overstaken. Voor de rest waren de uitzichten en luchten weer net zo mooi als de voorgaande dagen.

#cyclingtonorthcape #reachoutforbubaque #womencycling #ontheroad @ Ågskardet, Nordland, Norway

 

11 juli_poolcirkel

 

Donderdag 12 juli

Furøy - Inndyfjellet: 70km - 932 hoogtemeters

Vandaag was een mistige dag, helemaal niet geschikt voor landschapsfoto's aangezien alle bergtoppen in de nevel verdwenen. De rit naar de veerboot Åsgardet - Ørnes en dan verder naar Storvik was vrij eenvoudig. Na de Storvik-tunnel waren er een paar steile beklimmingen, gevolgd door een lange klim naar een tunnel van 3 km bij het schiereiland Inndyrfjellet.
We reden de camper een paar kilometer het schiereiland in via een grindpad en overnachtten op een open plek, waar een paar schapen ons gezelschap hielden.

 

Vrijdag 13 juli

Inndyfjellet - Bodø: 83km - 1310 hoogtemeters

Gelukkig klaarde de dag op en verdween de mist in de loop van de ochtend. Omdat ik de dag ervoor tot aan de tunnelingang bij Inndyfjellet was geklommen, begon de rit met een afdaling van 3 km door de kille en vochtige tunnel.

Een groot deel van het traject bestond uit lange stijgingen en dalingen. Onderweg zag ik een vos de weg oversteken en in het bos zag ik twee elanden, op een afstand van ca. 50 meter van de weg. Bij Straumen stak ik de indrukwekkende brug over van waaruit de beroemde maalstromen te zien waren.

Els was vooruit gereden naar Bodø om te informeren naar het reserveonderdeel voor mijn versnellingspook. Ze arriveerde daar rond 16u30 uur en het reserveonderdeel was voorhanden, maar de monteur zou er maar tot zes uur zijn en de volgende dag was hij vrij. Ik was op dat moment bij de Straumenbrug en moest nog 30 km fietsen langs de bergachtige route. Onmogelijk om Bodø voor 18u te bereiken. Dus adviseerde de monteur Els om het stuk te kopen en te laten installeren in een Sport 1-winkel op de Lofoten. Het verhaal van sz fietsuitrusting wordt vervolgd.

Toen ik rond 19u in Bodø aankwam, controleerden we de dienstregeling van de veerboten naar Sørland. Op zaterdag is er slechts één veerboot die om 7u vertrekt. Vrij vroeg, dus besloten we naar de rij te rijden en daar te slapen. Gelukkig was er een wastafel met warm water in het toilet voor gehandicapten, zodat ik me na de lange fietsdag even kon opfrissen.

 

Alle foto's in één oogopslag