Zondag 1 mei: Antwerpen - Baarle-Nassau (59 km)
De zon is van de partij en ik fiets naar de startplaats van mijn #cyclingforTibet fietstocht aan de Aldi naast de luchthaven van Deurne. Guido, Maria en Ushi waren aanwezig om me uit te wuiven en Patricia had zoals gewoonlijk ook een kleine taikodrum bij om er wat ambiance in te brengen.
Plots kwam een oudere man op ons afgewandeld. Hij wilde een brood kopen bij de Aldi en was de parking opgereden. De bareel stond open, maar toen hij merkte dat de Aldi dicht was en de parking weer wilde verlaten, had de bareel zich achter hem gesloten. Heel de parking was omheind, dus hij kon er niet af, en de politie kon hem ook niet helpen want die parking is privéterrein.
We probeerden samen met hem een uitweg te zoeken en merkten dat de voetgangertoegang, die links en rechts afgeboord is met boordstenen, waarschijnlijk net breed genoeg zou zijn voor zijn wagen. Het was inderdaad centimeterwerk. Heel voorzichtig loodsten we hem erdoor, en via het graspleintje voor Aldi kon hij terug de rijweg bereiken. Deze hulp bracht een kleine gift op voor Tibet, een goed begin.
Met Guido fietste ik verder naar de Droomgaard in Broechem, om te lunchen en Aardewandelaar Henry Mentink te begroeten, die met een kruiwagen aarde op doortocht was van Varik in Nederland naar Parijs met het verzoek de aarde op de werelderfgoedlijst van UNESCO te krijgen. Beeldmateriaal van het Aardefeest in de Droomgaard volgt nog.
Het veganistisch lunchpakket, met een heerlijk soepje, een quiche, een potje sla met een heerlijk saus, en een dik belegde zelf gebakken boterham en ter afsluiting een wortelcake met pindacrème was bereid door de Nina, de dochter van Theo Geuens, een medewerker van HV Schijnvallei. Wat is de wereld toch klein! Zeker een aanrader als je ook eens een feestje met ecologisch verantwoorde lunchpakketten wilt organiseren (nina_geuens@hotmail.com).
Op de Droomgaard ontmoette ik Isatu en haar zoontje, een vluchtelinge die vorige jaar meewerkte aan enkele projecten van www.Meeanders.be.
Rond drie uur reed ik verder richting Baarle-Nassau. Vanaf Oostmalle was het een erg mooie route langs landelijke wegels, maar van Ranst tot Oostmalle stuurde Komoot me langs de grote baan.
En zoals ik gisteren schreef mocht ik gratis kamperen op minicamping De Wielewaal, een heel comfortabele en schone camping met alles erop en eraan.
De eerste dag zit erop.
2 mei - Baarle Nassau - Veen (65km)
Rond 12 uur vertrok ik op minicamping De Wielewaal richting Utrecht. Ik zou wel zien hoever ik zou geraken en vanaf 5 à 6 uur een camping beginnen zoeken.
Eerst moest ik Baarle-Nassau (NL) en Baarle-Hertog (BE) doorkruisen. Ik heb geen idee hoeveel keer ik daar een landsgrens overstak.
Op een gegeven moment stopte ik op een hoek om een foto te maken van de kerk van Baarle Hertog een eindje verderop. In het straatje dat naar de kerk leidt was een bakker waar ik een appelflap ging kopen. Die bleek in Baarle-Nassau te liggen. De Nederlandse winkelbediende zei me dat ze acht keer een landsgrens moet passeren om van thuis naar de bakkerij te fietsen.
Hier lees je meer over de 30 enclaves in Baarle:
Verder niks merkwaardigs op het vervolg van mijn tocht. Ik reed tot Tilburg over het Bels lijntje, een oude spoorverbinding tussen Turnhout en Tilburg.
In Waalwijk passeerde ik een megalomane vestiging van Bolcom en daarna ging het over bruggen en dijken verder tot Veen, een dorpje aan de Maas waar ik overnachtte in camping De Kaaie Paole, een microcamping van slechts zeven plekken aan de oever van de Maas. Jammer genoeg met een heel krakkemikkig sanitair.
Ik was blij dat ik er was. Dit is al de tweede dag met vrij veel tegenwind.
3 mei: Veen - Utrecht (52 km)
Camping de Kaaie Paole was er nog eentje van de oude stempel. Slechts een vijftal plaatsen vlak aan de oever van de Maas, dat was fijn. Alleen was het sanitair erg rudimentair. Slechts één WC en één douche. De lavabo in de douche deed ook dienst als wasbak voor de vaat. Daarvoor was wel een teiltje voorzien, maar er was nergens plek om de vaat te laten afdruipen. Geen probleem voor een tentkampeerder met eenpansgerechtjes, maar misschien iets moeilijker voor caravans en campers die uitgebreider kunnen koken.
Het begin van de route vandaag was mooi. Op de kanaalweg van de camping naar het veer passeerde ik een nog werkende windmolen. Daarna volgde ik een hele poos de Maasroute en stak dan via een aantal dijken en langs plassen door tot het dorpje Brakel aan de Waal.
Daar las daar ik op een infopaneel dat het dorpje in de jaren 1860 bijna helemaal verwoest werd door een overstroming. Koning Willem III bracht toen een bezoek aan de geteisterde bevolking en liet op zijn kosten een volledige straat heraanleggen. Dat werd de huidige 'Koningstraat'.
Vroeger was er lintbebouwing aan weerszij van de dijk, maar wegens het hoge overstromingsrisico werden in 1970 de buitendijkse woningen afgebroken. Goed idee, me dunkt.
Daarna kwam Leerdam aan de beurt. Ik ken dat stadje van de Leerdammer kaas, maar blijkbaar staat het bekend voor zijn glasblazerij. Voor de kerk stond een beeld van een glasblazer.
De Leerdammer kaasfabriek passeerde ik pas in het volgende dorp, Schoonrewoerd, enkele kilometers voorbij Leerdam.
Er waren dreigende wolken komen aandrijven en zonder zon werd het een jasje kouder. Gelukkig voor mij -- maar niet voor de natuur -- bleef regen uit.
In Vianen moest ik weer een pontje nemen, dit maal om de Lek over te steken, maar dat was gesloten wegens herstellingswerken. Er zaten vier fietsers te rusten. Ze wisten me te vertellen dat in 1813 Napoleon hier de Lek was overgestoken. En ook dat hier 's winters, van hald december tot 8 januari, de hoogste kerstboom ter wereld staat. De kabels van een hoge zendmast worden dan tot helemaal boven verlicht volgehangen met lichtjes. Dat zou een indrukwekkend schouwspel zijn.
Het gesloten veer leverde me een omweg tot en een klimmetje over de dichtstbijzijnde brug op.
Budget Camping Utrecht ligt in een rustig natuurgebied op 2 kilometer van het centrum. Voor een stadscamping is het echter een rommelige bedoening, die meer weg had van een bouwwerf omdat ze er talloze chalets aan het optrekken zijn.
Voor kampeerders is er een terreintje voorzien bij een meer. Erg charmant, maar de talrijke ganzenstronten moet je dan wel voor lief nemen..... Niet zo tof voor een tentkampeerder die op de grond moet koken en eten...
4 mei: Tibetanen wuiven me plechtig uit in Utrecht
Zoiets is me nog nooit overkomen! Hoe dankbaar zijn deze mensen. Hieronder lees je er alles over.
Wil je graag je Tibetaans oefenen? Lees dan hieronder het verslag door de Tibetaanse radio. Die Tibetaanse karakters zijn zo mooi! Deze prachtige taal mag niet verdwijnen.
4 mei: Utrecht - Kamerik (20 km)
Na afloop van het officiële startevenement in Utrecht fietste ik door naar een camping op de buiten. Overal hingen de vlaggen halfstok omdat het vandaag 'Dodenherdenking' is. En morgen worden ze volledig gehesen met Bevrijdingsdag.
Uiteindelijk belandde ik bij nogal een grote camping in Kamerik: camping De Boerinn, een nagelnieuwe camping die naar aanleiding van de coronacrisis werd opgestart. Hij heeft ook een taverne waar ik hoopte 's avonds te kunnen binnenzitten om de sociale media bij te werken. Na zonsondergang zakt de temperatuur immers heel snel. Het café sloot echter al om vijf uur.
Het was dus opnieuw buiten of in de tent te doen. Toen ik iets na elven stopte met werken, was de temperatuur gezakt naar 5° en was ik helemaal verkleumd, hoewel ik bijna al mijn kleren boven elkaar had aangetrokken.
Om wat op te warmen besliste ik een warme douche te nemen alvorens in mijn slaapzak te duiken. Ik zette me in mijn nakie, draaide aan de waterknop in het mooie nieuwe sanitair en kreeg een krachtige guts koud water over me heen. Wachten tot het warme water erdoor kwam baatte niet, het bleef koud dus er zat niet veel meer op dan me onverrichterzake terug aan te kleden. Uiteindelijk geraakte ik door al die handelingen toch nog wat opgewarmd. De les die ik leerde: het uitzicht van het sanitair garandeert niet dat je warm water hebt. De douche in het oubollige sanitair in camping Kaaie Paole had wel heerlijk warm water.
Morgen donderdag verblijf ik bij Wijnand en Hélène in Delfgauw, het koppel waarmee ik in 2013 in de Pyreneeën een zware overstroming meemaakte. Daar zal ik het wel warmer hebben....
5 mei: Kamerik - Delfgauw (47 km)
Na een erg koude nacht in camping Boerinn deed het ochtendzonnetje tijdens mijn ontbijt deugd.
De rit naar Delfgauw verliep vlotjes, er was vandaag weinig tegenwind. Vandaag is het Bevrijdingsdag in Nederland en aan veel huizen wapperde de Nederlandse vlag volstok.
Er zit niet veel variatie op de landschappen in het groene hart van Nederland: lange rechte wegen door weilanden met her en der rijen knotwilgen en ontelbaar veel kanaaltjes. Het is erg zen en rustgevend om naast die kanaaltjes te fietsen en leuk om de talrijke watervogels op stap te te zien met hun jonge kuikentjes.
In Delfgauw werd ik hartelijk verwelkomd door Wijnand en Hélène, het Nederlandse koppel met wie ik in 2013 een overstroming meemaakte op Camping Ixeia Camping Ixeia in de Pyreneeën.
Weerzien met Hélène en Wijnand
6 mei: Delfgauw - Hoogmade
Via Tibetstraat in Delft
Na de warme douche en het lekkere ontbijt bij Wijnand en Hélène fietste ik 6 km verder naar de Tibetstraat in Delft. Dit is op het eerste gezicht een doodgewone straat, ware het niet dat er een metalen plakket op de stoep bevestigd is die vermeldt dat de straat op 28 juli 1989 werd ingehuldigd in het bijzijn van een groep Tibetaanse jongeren. En wie begeleidde toen die groep? International Campaign for Tibet Directeur Wangpo Tethong, die mij nu verzocht deze straat nog eens te bezoeken. Hij was toen een jonge snaak van een jaar of 25.
en bezoek Volkskunde Museum Leiden
Na het omwegje langs Tibetstraat in Delft had Wangpo Tethong me in de namiddag ook uitgenodigd om in Leiden samen met Tibetologe Yangdon Dhondup de Tibetaanse sectie van het Volkskunde Museum te bezoeken. Er waren een aantal erg waardevolle religieuze objecten te zien. Wel jammer dat de Tibetaanse cultuur in musea moet overleven, want in Tibet zelf wordt deze mooie en vreedzame cultuur door China met geweld onderdrukt.
Meer over bezoek Volkskunde Museum
Na deze interessante cultuurstop fietste ik een tiental kilometer verder naar een rustige camping in het dorpje Hoogmade.
7 mei: Hoogmade - Amsterdam (35 km)
Naar Amsterdam fietste ik tot het Amsterdamse bos naast -- je raadt het nooit -- een kanaal. Het mooie Amsterdams bos, dat grenst aan de luchthaven van Schiphol, was een verademing na al die uitgestrekte weilanden. Opnieuw het getjilp van bosvogels in plaats van het schorre gekwaak van eenden en ganzen. Een wellust voor het oor....
En morgen begint week 2 van Cycling for Tibet Nederland met een bezoek aan de Tibetaanse school. Ik kijk ernaar uit.
Alle foto's week 1 in één oogopslag
#cyclingforTibet #savetibetanlanguage #KeepTibetCultureAlive #reachoutforTibet #humanrightsforall #SaveTibet #FreeTibet